Knopie werd op 17 mei 1988, één week na Kruimel geboren.
Ze is in het hetzelfde huis geboren als kruimel maar
ze hadden beiden wél een andere moeder.
Knopie is er eentje van het "luie type". Het liefste ligt ze de hele dag
te slapen
en heeft ze dat ik rond etenstijd een bakje eten bij haar neerzet, zodat ze daar
niet voor overeind hoeft te komen! Zichzelf wassen doet Knopie ook zelden, daar heeft ze
haar
personeel voor! Kruimel dus....., en ik met m'n katteborstel. Maar ze ziet er prima uit
:-))
Knoop is makkelijk te fotograferen. Kijkt echt in de lens zo van : "Kijk mij
eens!!"
Ik heb dus ook aardig wat foto's van d'r. Zelfs als ukkepuk bleef ze rustig
wachten totdat de foto gemaakt was.
De naam "Knopie" die ze kreeg zit een
verhaaltje achter. Allereerst het feit dat bij haar
in de familie alle katten een rare naam hebben. Waarom, geen idee...het is gewoon
zo gelopen?
D'r broertje ziet en net zo uit als zij, maar heeft blauwe ogen en is stokdoof. Die
heet Pluis.
Knopie is beslist niet doof...., nou ja Oostindisch doof dan....
Knopie's Moeder is de lapjes kat die je boven in deze
doos ziet liggen. Die heet Kweetniet.
George (de vriend waar ze woont) vergat haar steeds een naam te geven. Iedereen
vroeg natuurlijk
"Hoe heet die kat". George had al zo vaak Kweetniet gezegd, dat ze ernaar
begon te luisteren :-)
Maar terug naar Knopie. Toen ze een ukkepuk was, raakte ze verzeild ik allerlei
situaties
waar ze zelf niet meer uitkwam. Dan moest ik d'r "redden" omdat ze
"in de knoop zat".
Situaties als : Op d'r kop achter de geluidsboxen vallen en klemzitten. Vol branie
tot
bovenin de gordijnen klimmen en dan bij het plafond jammeren omdat ze er niet meer
uitdurfde.
Enfin toen werd het dus Knopie :-)
Ohhh...., wat ligt dat lekker op die warme plank boven de monitor!!!
Gezondheid :
Een paar jaar geleden (1998) tijdens het pinksterweekend werd Knoop ineens
vreselijk ziek.
Ze was een paar dagen ervoor al uit haar doen en omdat ik het niet vertrouwde ben
ik met haar naar de dierenarts gegaan. Knopie is behoorlijk kleinzerig, dus als er
ook maar
dát niet in orde is, dan merk je dat meteen aan haar. Enfin de dierenarts kon
niets vinden.
De dag daarna was het Pinksteren. Nou Knopie zag er die morgen niet uit! D'r
voetzooltjes, oogjes,
tandvlees en tongetje waren zo geel als een bruynzeel potlood. Schrikken dus!
Natuurlijk had mijn eigen dierenarts geen dienst......, maar ik kon direct terecht
bij een
dierenartsenpraktijk op het Kenaupark hier in Haarlem. Knoop bleek dus héél erg
ziek te zijn.
Ze had een leververvetting. Dat is voor de meeste katten die het krijgen een fatale
kwaal.
Ik zat echt "in zak en as". Door de leververvetting was Knoop heel erg
misselijk, waardoor ze
niet meer wilde eten. De leververvetting zou pas over kunnen gaan, als ze weer zou
gaan eten.
Ze is 11 dagen bij de dierenarts geweest en uiteindelijk heeft ze het op het
nippertje gered.
Jongens ik was zo vreselijk blij dat ze mee mocht!! Ik ben die
dierenartsen daar erg dankbaar!
De eerste week dat ze terug was uit de kliniek moest ik haar nog voeren. Twee maal
daags
zo'n half klein blikje "gourmet met garnaaltjessmaak". Iets anders wilde
ze niet eten.
Ik voerde haar met een lepeltje uit een poppenserviesje :-)
Het zat overal, maar gelukkig ook in Knopie d'r maagje. Na het eten afvegen met een
vochtige
washand en dan uitgebreid borstelen en kammen. Daarna ging madam slapen en kon ik
naar
mijn werk. 'S avonds hetzelfde ritueel nog een keertje. 'S morgens vond ik het het
ergste
om te doen. Die lucht van kattevoer is dan al niks maar het dan voeren is helemaal
niks....
Gelukkig hoefde dat maar een week. Ik sprong een gat in de lucht toen ze zelf weer
ging eten.
Nu nog heeft ze af en toe de neiging om niet te willen eten. Ik hoef haar dan
alleen maar
het poppelepeltje te laten zien en dan gaat ze als een speer naar d'r etensbak toe.
Zeg nu nog eens dat katten alleen een korte termijn geheugen hebben!!
Het ging bijna weer mis met Knopie. Weer het leververvettingprobleem gehad met
haar.
In het
