Kattenbelevenissen van Knopie, Kruimel en Mirre.
17 oktober 2005 t/m 20 juli 2006
17 oktober 2005 : Met Knopie naar de dierenarts
Vanmorgen zijn we met Knoop naar de
dierenarts geweest. Ze is wat aan het afvallen en verhaart behoorlijk, dus vonden we het
tijd voor een checkup. Ik wilde zeker zijn dat haar schildklier okee is. Met wat meer
borstelen de laatste dagen is dat verharen nu redelijk onder controle maar het
gewichtsverlies baart me zorgen. Knoop had "vroeger" een behoorlijke dikke kont
maar nu is die afgeslankt.
De dierenarts vond in eerste instantie geen bijzonderheden. Ze mist op haar onderkaak een
grote hoektand. Dat was ons nog niet opgevallen. Er is wat bloed afgenomen wat onderzocht
wordt om te kijken of haar niertjes nog goed werken en ze heeft een vitaminecocktail
gehad. Die cocktail noemde de dierenarts een "oude katten prikje". Voor het
bloedafnemen is d'r pootje wat geschoren. Het lukte niet om zonder scheren een bloedvat te
vinden. Knoop vond het allemaal maar niks. Toen we weer thuis kwamen heeft ze een klein
blikje gourmet gekregen. Heerlijk vond ze dat. Ze zit nu weer rustig in haar kartonnen
doos op de krabpaal.
Rond half 6 vanavond kregen we de uitslag van het
bloedonderzoek per telefoon. Knopie is een hele gezonde oude dame, die helemaal niets
mankeert. Poe hee...., wat een opluchting!!
Mirre deed weer net zo achterlijk als toen we met Kruimel naar de dierenarts waren
geweest. Ze blies en gromde tegen ons en tegen Knopie toen we met Knoop thuiskwamen. Dat
zal denk ik door de lucht van het schoonmaakmiddel komen wat gebruikt wordt om de
behandeltafel schoon te maken. We hebben Mirre ook even in de poezenmand gestopt omdat ze
dan heeft ze ook die lucht om zich heen heeft, net als Knoop. Dat leek in eerste instantie
niet te helpen maar ze doet nu alweer gewoon tegen Knoop.
Met Kruimel gaat alles okee. Ze is wel behoorlijk aan het verharen en lijkt weer iets
dunner te worden. Omdat ze weer behoorlijk gefixeerd is op het eten, gaan we maar weer wat
"spelen met de dosering Carbimazol". Ze krijgt er dan een paar dagen twee in
plaats van een. Dan is het zo weer in orde. In de loop van de avond krijgt ze op het
moment wat extra eten.
12 juni 2006 : Knopie is doodziek
De twee afgelopen dagen piepte Knoop's
ademhaling af en toe. Ik heb zelf astma en ik zei voor de grap tegen haar:"Wil je ook
een pufje?" Toch besloten we direct om haar goed in de gaten te houden. Ze is 16 mei
jongstleden 18 jaar oud geworden en kleine kwaaltjes worden dan al snel grote kwaaltjes.
Gistermiddag vond ik haar bleek. Dat lijkt gek om te zeggen van een geheel witte kat maar
normaal zijn haar neus en oortjes een beetje roze en dat was gisteren niet het geval. Tja,
je kunt moeilijk met je kat naar de dierenarts om te zeggen dat ze bleek ziet dus we
besloten het aan te kijken. Ze gedroeg zich verder heel normaal en at en dronk goed dus
dan verwacht je dat het allemaal toch wel in orde is.
Vanmorgen ben ik om 7.00u nog naar het toilet geweest en toen was er niks loos met haar.
Ze lag lekker samen met Kruimel in hun slaapdoos. Werden allebei even wakker van mij en
gingen weer slapen.
Om 8.45u maakte m'n man me wakker omdat hij ongerust was over Knoop. Ik trof haar liggend
aan in haar slaapdoos. Haar koppie achterover gekanteld en ze hapte naar lucht. Ik heb
snel haar koppie goed gelegd. Ze kon haar koppie zelf niet goed rechthouden en alle vier
haar poten waren strak uitgestrekt. Ze kon ze niet bewegen. Haar staart lag er slap bij en
vertoonde ook geen beweging meer. Toen haar koppie recht stond ging het ademhalen gelukkig
wel meteen veel beter maar het was meteen duidelijk dat er iets heel erg mis was. We
konden de vriend van ons, die dierenarts is, niet bereiken dus zijn we meteen naar een
dierenarts geweest hier vlak bij huis. We konden daar om 9.10u terecht.
Tijdens het onderzoek reageerde Knoop wel op pijnprikkels maar uit zichzelf bewegen of
reflexen had ze niet. De dierenarts probeerde of ze kon lopen maar dat lukte totaal niet.
Ze is niet incontinent. De dierenarts denkt dat er iets in d'r koppie is gebeurd.
Misschien een bloeding, misschien een epilepsie aanval..... We hebben Knoop laten opnemen
voor een 24-uurs observatie. Als het morgenochtend niet beter met haar gaat dan vrees ik
het ergste. Ze ligt daar nu aan een infuusje voor vocht en eventueel snelle toediening van
medicijnen. Ik heb haar zelf in de bench gelegd daar op de manier waarop ze graag ligt. Ze
ligt op haar rechterzijde met haar koppie zodanig op een handdoek dat die handdoek een
kussentje vormt waardoor haar koppie niet weg kan rollen. Toen ik vanmiddag om 13.30u
belde om te vragen hoe het met haar ging vertelde de assistente me dat ze nog steeds in
dezelfde houding lag als waarin ik haar had neergelegd. Daarmee daalt de hoop op een
wonder. Knoop is met haar leververvetting in 1997 al eens ontsnapt aan de dood maar ik
vrees dat ze dit gevecht gaat verliezen. Wij vinden dat een kat met
verlammingsverschijnselen geen katwaardig bestaan kan hebben. Is er dus morgenochtend geen
hele duidelijke verbetering dan laten we haar inslapen, hoe moeilijk dat ook voor ons zal
zijn.
Kruimel en Mirre zijn intussen toch wel wat van slag. Ze hebben vanavond veel minder
geslapen dan anders en lijken toch te merken dat er iets vreselijk mis is. Wat er mis is,
daar hebben ze natuurlijk geen weet van maar dat er iets niet goed is dat weten ze wel.
Het is nu afwachten wat de dag van morgen brengt. Ik hoop tegen beter weten in op een
wondertje maar eigenlijk weet ik al zeker dat we morgen afscheid van Knoop moeten gaan
nemen.
13 juni 2006 : Knopie's opnameduur met een dag verlengd
We zijn net onaangekondigd bij de dierenarts
langsgeweest om te kijken hoe het met Knoop gaat. Ze ligt in een bench in de tuin van de
praktijk half in de zon en half in de schaduw. Ze had wat ondertemperatuur dus in het
zonnetje is dan wel lekker. Ze heeft ook een warmwaterkruik. Die onderkoeling is
natuurlijk een veeg teken met de temperaturen van nu.
Nokia
fotootje
Tja, ik weet echt niet wat ik ervan denken moet. Ze beweegt haar voorpootjes nu wel en er
zit ook kracht in maar staan of zichzelf omdraaien kan ze niet want haar achterpootjes
doen nog niks. Urine laat ze gewoon lopen. Ze krijgt regelmatig drinken en astronautenvoer
met een spuit. Dat slobbert ze op. Ze zorgen goed voor haar. De dierenarts zegt dat het
nog niet 100% hopeloos is en dat er nog verbetering inzit maar wat we zagen was een zielig
hoopje kat. Ze leek wel blij om ons te zien en ging er meteen meer ontspannen bij liggen.
We hebben haar lekker kunnen kroelen. Het is bij Knoop erg moeilijk om in te
schatten in hoeverre ze verlamd is omdat ze altijd doodstil blijft liggen als ze zich niet lekker
voelt. We zijn zo'n 15 min bij haar geweest en vanaf haar schoudertjes tot onderin haar
lichaampje heb ik niks zien bewegen. Ook haar staart ligt dus doodstil. Ze is alert en
houd alles in de buurt goed in de gaten. Ze beweegt niet met haar hoofd maar haar oogjes
volgen alles!
De vraag blijft of we haar niet onnodig laten lijden door er nog een dag aan vast te
plakken. Ik wil haar de beste kansen geven maar het is zo moeilijk om nu te zeggen wat het
beste voor haar is. Ze ligt er op het moment vrij relaxed bij. Lijden qua pijn hebben doet
ze niet maar het moet voor haar erg ongemakkelijk zijn, om zo weinig te kunnen bewegen. Ze
krijgt haar natje en droogje en regelmatig een knuffel. De dierenarts zei:"Het is wel
een knuffelkat hé!" Dat is ze inderdaad. Ze zal zelden op schoot springen maar
knuffels daar krijgt ze nooit genoeg van.
We hebben een afspraak gemaakt voor morgenochtend 10.00u. Is ze dan nog niet in staat om
zich te bewegen, dan laten we haar inslapen.
14 juni 2006 : Knopie is overleden
Toen we om 10.00u bij de dierenarts aankwamen, bleek dat er totaal geen verbetering was.
De dierenarts vertelde dat hij qua diagnose nu dacht aan een tumor in haar ruggemerg. Dat
zou de overdreven spierspanning in haar achterpootjes + verlamming kunnen verklaren.
Genezing is onmogelijk.
We hebben Knopie in laten slapen. Ze had meteen door dat we er waren. Ik heb haar koppie
op m'n arm gelegd zodat ze me goed kon ruiken. Ze was relaxed, de baasjes waren er immers
dus dan komt alles goed......... Ze knorde dat het een lieve lust was. De dierenarts heeft
haar een narcosemiddel gegeven waardoor ze vrij snel in slaap viel. Ze is in slaap
gevallen met haar koppie op m'n arm, terwijl we haar kroelden. Toen ze de beruchte
"rode spuit" had gekregen was ze binnen een paar seconden overleden. Na haar
overlijden heb ik nog twee fotootjes gemaakt van haar. Ze ligt er vredig bij.
Eindelijk
rust, maar wat gaan we haar missen !!!
15 juni 2006 : Wat een gemis
We missen Knopie enorm. Ze is steeds in onze gedachten en bij een heleboel dingetjes die
we doen merken we dat Knoop daar deel aan nam. Zit je achter de computer, dan zat ze naast
je op de krabpaal te snorren (of te snurken). Ging je naar de keuken, dan keek ze of ze
misschien wat lekkers kreeg. Dat was niet altijd het geval en dan was het ook goed. Elke
keer als je langs haar favo slaapplek bovenop de krabpaal liep, dan kreeg ze wel een
knuffel en snorde ze vrolijk terug. Nu Knoop er niet meer is en we kijken terug op
ongeveer de laatste drie weken van haar leventje dan zien we wel een aantal dingetjes
waaruit al bleek dat het einde begon te naderen. We deden dat toen af met..., je kunt aan
Knoop wel goed zien dat ze oud wordt. Als we in de huiskamer gaan zitten dan volgen de
kattekids ons altijd. Verhuizen we weer naar de computerkamer, dan gaan ze weer mee
daarnaartoe. Waar wij zijn, daar zijn onze groupies.
De laatste tijd volgde Knoop ons niet meer maar bleef ze liggen in de slaapdoos. Ze kreeg
daar haar knuffels (en dat waren er veel!!) en snackies. Ze kwam alleen uit de slaapdoos
als ze moest eten of naar de kattebak moest. Als ze vanaf de krabpaal naar beneden moest
dan sprong ze niet meer maar dan deed ze dat zoveel mogelijk met zo klein mogelijke
tussenstapjes. Via mijn bureau ging ze naar de leuning van m'n bureaustoel dan naar de
stoelzitting en dan pas op de grond. De overbrugde afstand omlaag was dan net even meer
dan 1 meter. Dat was een sprongetje die ze tot voor kort nog gemakkelijk kon maken. Wilde
ze weer omhoog dan miauwde ze terwijl ze naast de krabpaal zat. Soms tilden we haar dan in
de slaapdoos maar soms sprong ze er toch zelf in. Lopen op de grond en bewegen deed ze
normaal, dus we hebben er nooit bij stil gestaan dat er iets mis aan het gaan was. We
waren wel van plan om onze vriend (die dierenarts is) even naar haar longen te laten
luisteren vanwegen haar soms piepende geluid bij de ademhaling. Dat hoeft nu niet meer....
Niet alleen wij missen haar enorm. Ook Kruimel en Mirre zijn onrustig. Vooral Kruimel
loopt naar haar te zoeken. Ze slaapt veel minder, kijkt steeds in het rond of ze Knoop
ergens ziet. Net met het eten geven liep ze even een rondje om te kijken of Knoop echt
niet kwam. Ik heb haar toen maar opgetild en bij haar etensbakje gezet. Ze heeft toen wel
lekker zitten eten. Ik heb nog even een knuffel in de slaapdoos gelegd om te kijken of
Kruimel daartegenaan zouden willen gaan liggen, maar dat vond ze niks. Ik hoop natuurlijk
van niet, maat ik ben een beetje bang dat het met Kruimel ook snel afgelopen zal zijn. Ze
is 18 jaar samengeweest met Knopie. Alles deden ze saampjes. Knoop waste zichzelf nooit,
dat deed Kruimel. Negen van de tien keer sliepen ze ineengekruld als Yin & Yang in hun
slaapdoos. Alleen in de zomer zocht Kruimel wel eens een koeler plekje op en in de winter
kroop Knoop tegen de verwarmingsbuizen aan. Het gemis moet voor Kruimel enorm zijn.
Mirre is op een andere manier van slag. Ze heeft een aparte "trieste"
uitdrukking op haar snoet, slaapt minder, zit veel meer bij ons om een knuffel te halen en
haalt minder kattekwaad uit. Knopie was de hoogste in rangorde van de drie Kattekids. Dat
is nu goed te merken. De andere twee lijken wat "stuurloos". Natuurlijk weet ik
dat ik hierbij mijn eigen gevoelens voor een deel op ze projecteer maar toch bemerk ik
heel duidelijk dat ze haar missen, dat ze zich anders gedragen en dat ze een andere
uitdrukking op hun snoeten hebben dan gewoonlijk. Het heeft gewoon tijd nodig om te
beseffen dat Knoop nooit meer terug zal komen. Ze heeft een goed leven bij ons gehad.
16 juni 2006 : Tja, wat zal ik ervan zeggen......
Het is nu twee dagen verder. We
kunnen het inmiddels een klein beetje een plekje geven maar ohh wat missen we haar. We
hebben gelukkig tig foto's én een videofilmpje van haar. Dat filmpje hebben we de dag van
haar overlijden nog overgezet op DVD. Zoiets wil je niet kwijtraken, nietwaar. Kruimel en
Mirre lijken iets beter in hun doen. Ze slapen weer wat meer en staren niet meer de hele
dag doelloos voor zich uit.
Tussen Kruimel en Mirre is het altijd water en vuur geweest. Toen Mirre als babypoes hier
in huis kwam ging Kruimel even aan haar snuffelen. Mirre was daar niet van gediend. Die
ging op d'r kleine achterwerkie zitten en gaf hoppa zo een hijs met d'r nagels over
Kruimel d'r neus. Kruimel besloot toen dat ze Mirre niet mocht en da's altijd zo gebleven.
Zowaar zaten beide kattekiddies vanmiddag vlak bij elkaar in de gang. Kruimel zat te
soezen en was tegen haar gewoonte in dus totaal niet alert en Mirre zat vlak bij haar op
nog geen meter afstand van haar geduldig te wachten tot het etenstijd was. Ze krijgen hier
meestal zo rond 18.00 hun avondhap. Misschien gaan ze elkaar dan toch nog waarderen in
plaats van alleen tolereren.
19 juni 2006 : Nog steeds van
slag.
We gaan hier ons
gewone gangetje maar steeds weer komt Knopie ter sprake. Het gemis is enorm. We kijken
allebei regelmatig naar de vele digitale foto's die we van haar hebben. De foto die
bovenin staat op haar "In memoriam
pagina" is de allermooiste die ik van haar heb. Dat is een foto van juli vorig
jaar dus best een recente foto.
Kruimel en Mirre zijn nog steeds niet in hun gewone doen. Mirre heeft gisteren een
poosje in de slaapdoos van Knoop en Kruimel gelegen. Daar ligt ze echt nooit!! Nu Knoop er
niet meer is heeft Kruimel alle ruimte. Het is een tenger katje dus als ze breeduit in de
doos ligt dan heeft ze nog een zee van ruimte over maar toch laten we het maar zo. Daarnet
zat Kruimel in de slaapdoos en het scheelde weinig of Mirre was erbij gesprongen.
Kruimel kijkt geschokt, met grote ogen. Wegwezen jij, dit is mijn doos!!
Knoop was de baas van het stel en nu zij er niet meer is, is Mirre duidelijk haar
grenzen aan het verkennen. Bij Kruimel in de doos willen springen, rottigheid uithalen en
er lag zelfs verse ontlasting van haar in de hal. Ik heb madam even stevig aangepakt.
Verdriet of niet, wij blijven de baas.
Na het even streng toespreken en in de kladden grijpen, ging Mirre toch maar weer
op de kattenbak voor een plas. Ik prees haar daarvoor toen ze van de bak afkwam maar dat
had ik nog niet gedaan of ze gaf in het voorbijgaan de voerbak van Kruimel een mep en ze
sprintte weg. We gaan nog wat te stellen krijgen met Mirre. Hopelijk trekt ze snel wat
bij.
10 juli 2006 : Kruimel ziet ineens haast niks meer
Er is wat heel erg mis
met Kruimel. Het lijkt erop alsof ze blind is. Het ene moment ziet ze wel wat en het
volgende moment loopt ze zomaar ergens tegenaan. Dat is steeds 's avonds. Het moet erg
beangstigend voor haar zijn, want ze is ook al zéér slechthorend. Ze zit op zo'n moment
heel angstig te miauwen en schrikt als je haar aanhaalt om haar te troosten. Ze zit
al een paar dagen op dezelfde plek in de hal. Met enige moeite kan ze daarvandaan haar
voerbak, waterbak en de kattebak vinden. We maken ons zorgen erover, temeer omdat we over
een maand gaan verhuizen. Als we verhuisd zijn, dan kan ze de kattebak niet meer vinden
als ze blind is. We hebben contact opgenomen met de dierenarts erover en hebben een
afspraak gemaakt voor morgen 11.00u. Mirre gaat morgen ook mee naar de dierenarts. Bij
haar zit er wat tandsteen dwars.
De dierenarts denkt dat Kruimel ineens behoorlijke staar ontwikkeld heeft. Dat dacht ik 3
dagen geleden ook al te zien. Haar pupillen zijn een beetje wazig en staan met name in de
avond wagenwijd open om maar alle licht te kunnen absorberen. Dan nog ziet ze niks.
Als het echt staar is dan is er niets meer aan te doen. In een vertrouwde omgeving kan een
blinde kat zich wel redden, maar we verhuizen over een maand. Beroerder dan dit tijdstip
had het niet uit kunnen komen voor haar. Ik ben bang dat we niet veel anders kunnen doen
dan haar laten inslapen. Kruimel is van nature een heel erg nerveuze kat die snel schrikt.
Doof én blind en dan in een vreemd huis...., dat kunnen we haar op 18 jarige leeftijd
niet aandoen.......
Ik moet er niet aan denken om nu ook Kruimel nog te verliezen, maar we moeten nu in de
eerste plaats aan haar denken. Doof en blind zijn is nou niet bepaald een katwaardig
bestaan.
11 juli 2006 : Kruimel niet blind
maar behoorlijk slechtziend
We zijn net teruggekomen van de dierenarts
met Kruimel.
Ze heeft een volledige checkup gehad en ze mocht gelukkig weer mee naar huis! 
Arend (de dierenarts) heeft haar heel uitgebreid bekeken. Hieronder staat wat hij allemaal
heeft gedaan.
- Algeheel onderzoek
- Oogonderzoek / netvliescontrole
- Bloedafname voor schildklierwaarden / nierwaarden
- Urineonderzoek
- Tandsteen verwijderd
- Nagels geknipt
Kruimel blijkt inderdaad veel minder te zien dan voorheen maar blind is ze nog niet. Arend
zei dat ze staar heeft maar hij verwacht niet dat ze daar echt blind van wordt. Het
probleem van de laatste dagen met het slechte zien is een ouderdomskwaal. Op het moment
dat ze tegen het licht inkijkt dan reageren haar pupillen niet zoals het hoort. Daardoor
gaat ze een moment heel erg wazig zien waardoor ze tegen dingen aanloopt. Arend verwacht
dat ze zich aan zal passen aan deze situatie en dat dat in de nieuwe flat wel zal gaan
lukken.
Uit urine en bloedonderzoek bleek verder dat haar
niertjes wat minder zijn gaan functioneren. Dat komt door haar snelle schildklierwerking,
waar ze al twee jaar tabletjes voor krijgt. Ze krijgt vanaf nu nierdieetbrokjes. De eerste
paar dagen mengen we dat door haar huidige voer heen. Steeds meer dieetbrokjes en steeds
minder gewoon voer totdat ze alleen nog maar dieetvoer eet. Dat voer moet ervoor zorgen
dat de creat en ureumwaarden omlaag gaan waardoor haar niertjes ontlast worden. Ze zal
zich beter en levendiger gaan voelen. Half september moeten we terugkomen om opnieuw haar
bloed te laten controleren.
We hebben het volste vertrouwen in de dierenarts. Als hij het niet meer zou zien zitten
met haar dan had hij dat beslist gezegd. Kruimel blijft natuurlijk een oude poezendame en
de situatie kan zomaar ineens veranderen maar we zijn zo blij dat we haar weer mee terug
hebben gekregen. We hopen dat het wennen aan de nieuwe situatie voor haar zal gaan lukken.
----------------
Mirre mag aanstaande donderdag naar Arend. Ze heeft wat problemen bij het kauwen van
brokjes runderhart dus we vermoeden dat ze ook wat last van tandsteen heeft. Nou vind
Mirre het bij de dierenarts helemaal niks. Dat stinkt en dat is naar...... Vorige keer
heeft ze twee dagen naar Kruimel en Knopie geblazen en gegromd toen ze terugkwamen van een
dierenartsbezoek omdat ze een raar luchtje over zich hadden.
Mirre
kijkt voorzichtig om de hoek, waar Kruimel is........
We hebben zodra Kruimel uit de kattemand was, Mirre erin gestopt om het dierenartsluchtje
op haar over te brengen. Nou dat vond ze helemaal niks! Met alle spieren in haar lijfje
probeerde ze te voorkomen dat ze in die stinkmand werd gepropt. Helaas voor Mirre ben ik
sterker. Na een kleine 10 min hebben we haar weer losgelaten. Ze blaast nu niet naar
Kruimel omdat ze hetzelfde luchtje over zich heen heeft..
14 juli 2006 : Met Mirre naar de
dierenarts
Mirre moest vandaag om 10.00u bij de dierenarts zijn. Ze moest nuchter blijven omdat er
tandsteen verwijderd moet worden. Zou dat verwijderen niet makkelijk gaan, dan zou ze een roesje krijgen en
met een volle maag is dat niet verstandig. Mirre vond dat nuchter blijven uiteraard heeeeeeelemaal niks. Voor
Mirre is haar eten heilig! Voordat ze het door had, hadden we haar in de reiskooi. Op de
heenweg (het is ongeveer 30 km rijden) naar de dierenarts had ze nog praatjes. Ze zat
steeds te klagen dat ze uit de reiskooi wilde. Ze werd onmiddellijk rustig toen we bij de
dierenarts naar binnenwandelden, toen rook Mirre het door haar zo gehate
dierenartsluchtje. Ze was opeens zo mak als een lammetje. Ze gaf de dierenarts nog net geen poot met de mededeling
erbij:"Hallo Arend, ik heb veel over je gehoord..., ik ben Mirre..., aangenaam".
Ze liet alles met zich doen zonder ook
maar één miauw of grom of hap. We hadden afgesproken haar 2 uurtjes later op te halen, en
vertrokken om ergens een kop koffie te gaan drinken. We waren net in het dorp aangekomen
en toen ging de telefoon al weer. Mirre was "klaar". Dat was dus erg snel
geregeld, en zonder koffie zijn we haar toen maar gaan ophalen. Daar zat ze in de
reismand, met rug naar de opening en kop in de hoek. Haar nageltjes gekortwiekt en haar
tandsteen verwijderd. Ze reageerde niet op haar naam en bleef stilletjes zitten. Ook in de
auto geen reactie. Nu loopt ze thuis weer rond, ze heeft haar eten "eindelijk"
gehad en de bak schoon leeggegeten. Ze is nog erg timide maar Mirre kennende zal dat niet
lang duren. Tijd om te slapen heeft ze nog niet. Ze is daar nog niet rustig genoeg voor.
------------
Het is echt niet te volgen met Kruimel. Ze lijkt (zeker overdag) de oude weer. Ze springt
sinds gisteren weer overal op en af. In de avond is ze voorzichtiger dus ik denk dat ze
dan minder ziet. Toen we dat aan de dierenarts vertelden zei hij dat ze dan waarschijnlijk
een TIA heeft gehad die dit probleem veroorzaakt heeft. TIA staat voor Transcient
Ischemic Attack, ofwel een voorbijgaande
(kleine) beroerte. Een bloedstolsel of vaatvernauwing sluit een bloedvat in de hersenen
even af. Hierdoor krijgt een deel van de hersenen te weinig zuurstof. Anders dan bij een
beroerte zijn de klachten binnen 24 uur weer verdwenen. Dat herstel heeft bij Kruimel iets
langer geduurd. Ze heeft wel de kans om (opnieuw) een TIA of een beroerte te krijgen maar
dat blijft afwachten. Laten we hopen dat het niet zover komt. We willen haar graag
meenemen naar de nieuwe flat!
17 juli 2006 : Het is weer mis met Kruimel
Gisteravond had ze ineens weer van die
onwijsgrote grote en troebele pupillen en zag ze niks. Ze is gelukkig minder in paniek dan
de vorige keer, maar het is wel snel achter elkaar nu. Als ze loopt dan botst ze overal
tegenaan. Ze is nu weer veel aan het slapen en ligt op haar veilige plekje in de hal. We
wachten nu maar even af of het stabiliseert. Mirre bekijkt het allemaal van een afstandje
en gaat af en toe zelfs naar Kruimel toe om even aan haar te snuffelen. We weten nog niet goed wat we ermee aanmoeten.
19 juli 2006 : Kruimel is ook
overleden 
Toen we vanmorgen bij de dierenarts
kwamen heeft hij nogmaals naar Kruimel d'r oogjes gekeken maar ook hij constateerde dat er
wel pupilreflex was maar dat Kruimel niets meer kon zien. Ze heeft zeer waarschijnlijk nog
een hersenbloeding gehad. Doof én blind is geen waardig katteleven meer. Ze botste met
rondlopen overal tegenaan. Het enige wat ze nog deed was eten, drinken, naar de kattebak
gaan en in de hal zitten en slapen. In de eerder vertrouwde huiskamer raakte ze de weg
kwijt. De dierenarts was het met ons eens dat ze hier niet meer van op zou knappen. Hij
zei ook, laten we haar nu niet inslapen dan stopt ze straks met eten en drinken en dan
kwijnt ze weg. Dat is iets wat we absoluut niet wilden. Kruimel is rond 12.00u in m'n
armen overleden. Ze is heel rustig ingeslapen. We weten dat dit het beste voor haar was
maar het doet zo'n zéér.
Ik ga van de week een mooie "In
Memoriam" pagina voor haar maken. Daar ben ik nu nog niet aan toe.....
Kruimel is 18 jaar en 2 maanden oud geworden.
20 juli 2006 : Verdriet
We zijn allebei nog erg
verdrietig. Ik heb de kattekids-pagina vandaag bijgewerkt en dat ging niet zonder slag of
stoot. In alle verwarring heb ik de "in memorium pagina" die ik net voor Kruimel gemaakt had per ongeluk bijna meteen weer
onherstelbaar gewist. Ik kon toen weer helemaal opnieuw beginnen.
Ik heb vandaag alle foto's die ik van
de katten heb op jaar gerubriceerd. Nu merk je hoe fijn het is om veel foto's van ze te
hebben. We hebben zelfs een DVD-film van 15 min van ze, waar ik al eerder over vertelde.
Okee die is wel van jaren geleden toen Mirre nog een kitten was maar we hebben 'm toch
maar mooi. Ook een paar filmpjes die ik met m'n digitale camera heb gemaakt daar staan
Knoop en Kruimel op. Ik ben er blij mee maar och wat missen we die twee kattekiddies.
Vervolg of terug naar de dagboek overzicht pagina
Zie je aan de linkerkant van deze pagina
géén ander frame met hyperlinks, ......... Klik dan hier!!
Je ziet dan maar een héél klein stukje van mijn homepage.